بعد از عمل پروستات، اختلال نعوظ پیدا می کنید؟

تقریبا همه مردان در چند ماه اول پس از درمان سرطان پروستات، برخی از اختلالات نعوظ را تجربه خواهند کرد. با این حال، در عرض یک سال پس از درمان، تقریبا همه مردان با اعصاب دست نخورده شاهد بهبود قابل توجهی خواهند بود.

اختلال نعوظ چیست؟

اختلال نعوظ (که گاهی اوقات ناتوانی جنسی نامیده می‌شود) زمانی است که آلت تناسلی مرد نمی‌تواند به اندازه کافی سفت شود تا بتواند رابطه جنسی داشته باشد. این می‌تواند برای مرد سخت باشد، چه شریک جنسی داشته باشد یا نه.

علت بروز اختلال نعوظ با درمان سرطان پروستات:

برای کمک به درک اینکه چرا درمان سرطان پروستات ممکن است باعث اختلال نعوظ شود، خوب است بدانید که چگونه بدن شما ممکن است با درمان تغییر کند. معمولاً وقتی مردی از نظر جنسی تحریک می‌شود:

1. مغز پیامی می‌فرستد که به رگ‌های خونی آلت تناسلی می‌گوید که گشادتر شوند.
2. این باعث می‌شود خون بیشتری به آلت تناسلی وارد شود.
3. وقتی این اتفاق می‌افتد، آلت تناسلی بزرگ‌تر و سفت می‌شود. این باعث نعوظ می‌شود (زمانی که برای داشتن رابطه جنسی آلت تناسلی به اندازه کافی سفت است). برخی از درمان‌های سرطان پروستات ممکن است بر روی اعصاب، ماهیچه‌ها یا رگ‌های خونی تأثیر بگذارد که به شما امکان نعوظ را می‌دهد. سایر درمان‌های سرطان پروستات ممکن است بر میل جنسی شما تأثیر بگذارد.

• پروستاتکتومی رادیکال:

پروستات غده‌ای است که به اندازه یک گردو است. مثل دونات دور مجرای ادرار می‌نشیند. مجرای ادرار لوله‌ای است که ادرار و مایع منی را به خارج از بدن می‌برد. در نزدیکی غده پروستات، اعصاب، رگ‌های خونی و عضلات مورد نیاز برای نعوظ و کنترل مثانه قرار دارند. هنگامی که پروستاتکتومی رادیکال انجام می‌دهید، برای برداشتن غده پروستات تحت عمل جراحی قرار می‌گیرید. این اعصاب، رگ‌های خونی و ماهیچه‌ها ممکن است در هنگام جراحی سرطان پروستات ضعیف شوند.

برای مدتی پس از جراحی، بسیاری از مردان قادر به نعوظ نیستند. این زمان برای هر مرد متفاوت است. ممکن است کمتر از یک ماه یا بیشتر از یک ماه باشد. با این حال، ممکن است متوجه شوید که حتی یک سال یا بیشتر پس از جراحی نمی‌توانید نعوظ داشته باشید. توانایی شما برای داشتن نعوظ بعد از جراحی بستگی به این دارد که آیا سرطان پروستات شما به اعصابی که نعوظ شما را کنترل می‌کنند نزدیک بوده است، آیا قبل از جراحی نعوظ داشته‌اید و سن شما. اگر قبل از جراحی برای نعوظ مشکل داشتید، این مشکلات بعد از جراحی بهتر نخواهد بود. اگر بعد از جراحی بتوانید نعوظ داشته باشید، در هنگام ارگاسم، منی (مایع که هنگام رابطه جنسی خارج می‌شود) انزال نمی‌شود. غده پروستات این مایع را می‌سازد. وقتی غده پروستات شما برداشته شود، دیگر منی وجود نخواهد داشت. این امر باعث تعجب برخی از مردان می‌شود، اگر انتظارش را نداشته باشند، اما این امر پس از برداشتن غده پروستات طبیعی است. همچنین به این معنی است که شما نمی‌توانید پس از جراحی صاحب فرزند شوید.

• پرتو درمانی:

پرتودرمانی ممکن است به اعصاب نزدیک غده پروستات آسیب برساند که به نعوظ شما کمک می‌کند. با گذشت زمان، ممکن است متوجه شوید که به اندازه گذشته نعوظ ندارید. برخی از مردان شش ماه یا بیشتر پس از پرتودرمانی دچار اختلال نعوظ می‌شوند. اگر این اتفاق بیفتد، معمولاً اختلال نعوظ بهبود نمی‌یابد.

اگر بعد از پرتودرمانی بتوانید نعوظ داشته باشید، ممکن است متوجه شوید که مقدار مایع منی در هنگام ارگاسم کمتر می‌شود. برخی از مردان ارگاسم خشک (ارگاسم بدون ترشح مایع منی) دارند. احتمالاً شما اسپرم کافی برای پدر شدن نخواهید داشت. همچنین ممکن است تا چند هفته در هنگام انزال کمی درد داشته باشید. این معمولا پس از چند هفته از بین می‌رود.

• هورمون درمانی:

هورمون درمانی به اعصاب، عروق خونی یا ماهیچه‌های اطراف غده پروستات آسیب نمی‌رساند. هورمون درمانی میزان تستوسترون را در بدن شما کاهش می‌دهد. تستوسترون هورمونی است که شما را به رابطه جنسی علاقه‌مند می‌کند. با درمان هورمونی، ممکن است متوجه شوید که علاقه‌ای به رابطه جنسی ندارید. همچنین ممکن است اختلال نعوظ داشته باشید. برخی از مردان تحت هورمون درمانی می‌گویند که میل جنسی آن‌ها همچنان قوی است، اما برای نعوظ مشکل دارند. یا ممکن است برای رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشند. عوارض جانبی هورمون‌ها از مردی به مرد دیگر متفاوت است. برخی از مردان قادر به احساس میل و نعوظ و ارگاسم هستند. توانایی شما برای داشتن نعوظ و علاقه شما به رابطه جنسی ممکن است چندین ماه پس از پایان درمان هورمونی بهبود یابد.

آیا می‌توان بدون نعوظ به ارگاسم رسید؟

بله، نعوظ برای ارگاسم یا انزال ضروری نیست. حتی اگر مردی نتواند نعوظ داشته باشد یا فقط بتواند نعوظ نسبی داشته باشد، با تحریک جنسی مناسب می‌تواند ارگاسم را تجربه کند. ارگاسم شما ارتباط چندانی با غده پروستات شما ندارد. تا زمانی که احساس طبیعی پوست را دارید، می‌توانید ارگاسم داشته باشید.

درمان اختلال نعوظ ناشی از درمان سرطان پروستات:

اگر بعد از درمان سرطان پروستات دچار اختلال نعوظ هستید، می‌توانید مواردی را امتحان کنید. باید به خاطر داشته باشید که موارد زیر بر توانایی شما برای نعوظ بعد از درمان سرطان پروستات تأثیر می‌گذارد:

• نعوظ شما قبل از درمان چقدر خوب بوده است
• سایر شرایط پزشکی مانند فشار خون بالا یا دیابت
• برخی از انواع داروهایی که ممکن است مصرف کنید مانند داروهای فشار خون بالا یا داروهای ضد افسردگی
• کارهایی که در زندگی خود انجام می‌دهید (سبک زندگی) مانند نوشیدن الکل یا سیگار کشیدن
• سن شما
• نوع درمان سرطان پروستات که داشتید

مهم است که شما و همسرتان با پزشک خود در مورد کارهایی که می‌توانید انجام دهید، صحبت کنید. پزشک با شما در مورد اینکه در صورت داشتن اختلال نعوظ چه چیزی ممکن است برای شما بهترین کار را انجام دهد، صحبت خواهد کرد.

انواع درمان برای اختلال نعوظ عبارتند از:

• داروهای خوراکی: رایج‌ترین داروهایی که پزشک ممکن است به شما بدهد، داروهای خوراکی مانند Cialis، Levitra و Viagra هستند. این داروها به صورت خوراکی مصرف می‌شوند. این داروها باعث افزایش جریان خون به آلت تناسلی شما می‌شوند. 30 دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد تا بتوانید با این داروها نعوظ داشته باشید. برای داشتن نعوظ باید از نظر جنسی تحریک شوید. با مصرف این داروها نعوظ دائمی نخواهید داشت. برای مردان بسیار رایج است که قبل از شروع اثر، نیاز به چندین دوز از این داروهای خوراکی داشته باشند که در روزهای مختلف مصرف شوند. به یاد داشته باشید که این دارو را بیش از یک بار در روز مصرف نکنید. این داروها همچنین ممکن است با معده خالی بهتر عمل کنند. بنابراین سعی کنید تا دو ساعت قبل از مصرف این داروها غذا نخورید. اگر این داروها به نعوظ شما کمک نمی‌کند یا دلیل دیگری وجود دارد که نمی‌توانید آن‌ها را مصرف کنید، پزشک ممکن است داروی دیگری را امتحان کند.
• تزریق آلت تناسلی: تزریق آلت تناسلی زمانی است که می‌خواهید نعوظ داشته باشید، یک شات دارو در قاعده آلت تناسلی خود تزریق می‌کنید. این دارو اجازه می‌دهد تا خون بیشتری به آلت تناسلی شما جریان یابد. معمولاً در عرض ده دقیقه نعوظ خواهید داشت که 30 تا 60 دقیقه طول می‌کشد. با این روش برای داشتن نعوظ نیازی به تحریک جنسی ندارید. اگر می‌خواهید از این روش استفاده کنید، نیاز است توسط پزشک به شما آموزش داده شود که چگونه به خودتان تزریق کنید.
• MUSE: یک قرص کوچک دارویی است که با یک اپلیکاتور پلاستیکی یکبار مصرف در مجرای ادرار شما قرار می‌گیرد. دهانه مجرای ادرار جایی است که ادرار از آلت تناسلی شما خارج می‌شود. این دارو از یک دانه برنج کوچک‌تر است. این دارو اجازه می‌دهد تا خون بیشتری به آلت تناسلی شما جریان یابد. نعوظ معمولاً در عرض 5 تا 10 دقیقه انجام می‌شود که 30 تا 60 دقیقه طول می‌کشد. با این روش برای داشتن نعوظ نیازی به تحریک جنسی ندارید. هیچ سوزنی با MUSE استفاده نمی‌شود.
• حلقه‌های آلت تناسلی و پمپ‌های خلاء: این‌ها وسایل پزشکی خارجی هستند که به شما در نعوظ کمک می‌کنند. حلقه‌های آلت تناسلی برای مردانی که می‌توانند نعوظ داشته باشند اما نمی‌توانند آن را حفظ کنند، بهترین گزینه است. حلقه‌ها از لاستیک ساخته شده‌اند و در اطراف پایه آلت تناسلی قرار می‌گیرند تا آن را به اندازه کافی برای رابطه جنسی سفت کنند. پمپ وکیوم برای مردانی است که نمی‌توانند نعوظ داشته باشند یا حفظ کنند. پمپ خلاء از یک سیلندر پلاستیکی شفاف و یک پمپ ساخته شده است که ممکن است با دست یا باتری کار کند. پمپ خلاء روی آلت تناسلی قرار می‌گیرد. همانطور که هوا از سیلندر خارج می‌شود، خون به آلت تناسلی کشیده می‌شود. این باعث می‌شود آلت تناسلی شما بزرگ شود. سپس یک حلقه در اطراف پایه آلت تناسلی شما قرار می‌گیرد تا نعوظ را حفظ کند. ممکن است دو هفته طول بکشد تا یک مرد با استفاده از پمپ خلاء نعوظ راحت داشته باشد. مهم این است که از این دستگاه‌ها به درستی استفاده شود.
• کاشت آلت تناسلی: طبیعی است که پزشک ابتدا سعی کند اختلال نعوظ شما را با دارو یا وسایل پزشکی خارجی درمان کند. اگر این گزینه‌ها کمکی به نعوظ شما نکرد، ممکن است بخواهید با پزشک خود در مورد شانس کاشت ایمپلنت آلت تناسلی صحبت کنید. ایمپلنت آلت تناسلی یک وسیله پزشکی است که در حین عمل در آلت تناسلی شما قرار داده می‌شود. ایمپلنت به شما کمک می‌کند تا نعوظ مکانیکی داشته باشید (توانایی نعوظ با استفاده از دستگاه پزشکی که در حین عمل در آلت تناسلی شما قرار می‌گیرد).

تمرینات کمک‌کننده به اختلال نعوظ:

تمریناتی وجود دارد که درصورت انجام آن‌ها ممکن است به اختلال نعوظ شما کمک شود. به یاد داشته باشید که قبل از انجام هر یک از این تمرینات با پزشک خود صحبت کنید.

برخی از تمرینات که ممکن است بخواهید در نظر بگیرید، عبارتند از:

• انجام ورزش منظم
• داشتن رژیم غذایی سالم
• مدیریت نوشیدن الکل (کوتاه مدت و میزان کم)
• کاهش استرس و خستگی
• نکشیدن سیگار
• انجام تمرینات کگل (تمرینات کگل به تقویت عضلات کف لگن که از مثانه و روده حمایت کرده و در نعوظ نیز تاثیر دارد، کمک می‌کند)