آیا هر توده ای در بیضه سرطان است؟

توده‌های کیسه بیضه ناهنجاری‌هایی در کیسه‌ی پوستی آویزان در پشت آلت تناسلی (اسکروتوم) هستند. کیسه بیضه شامل بیضه‌ها و ساختارهای مرتبط با آن است که اسپرم و هورمون‌های جنسی مردانه را تولید، ذخیره و انتقال می‌دهد.

توده‌های کیسه بیضه ممکن است تجمع مایعات، رشد بافت غیرطبیعی یا محتویات طبیعی کیسه بیضه باشد که متورم، ملتهب یا سفت شده است.توده‌های اسکروتوم باید توسط پزشک معاینه شوند، حتی اگر درد نداشته باشید یا علائم دیگری نداشته باشید. توده‌های کیسه بیضه می‌توانند سرطانی باشند یا ناشی از شرایط دیگری باشند که بر عملکرد و سلامت بیضه تأثیر می‌گذارد.خودآزمایی و معاینات منظم پزشک برای تشخیص و درمان سریع توده‌های کیسه بیضه مهم است.

علائم:

علائم و نشانه‌های توده‌های کیسه بیضه بسته به ناهنجاری متفاوت است. علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• یک توده غیر معمول
• درد ناگهانی
• درد مبهم یا احساس سنگینی در کیسه بیضه
• دردی که در سرتاسر کشاله ران، شکم یا کمر منتشر می‌شود
• بیضه حساس، متورم یا سفت شده
• اپیدیدیم حساس، متورم یا سفت شده که لوله نرم و کاما شکل در بالا و پشت بیضه است و اسپرم را ذخیره و انتقال می‌دهد.
• تورم در کیسه بیضه
• قرمزی پوست کیسه بیضه
• حالت تهوع یا استفراغ

همچنین اگر علت توده کیسه بیضه عفونت باشد، علائم و نشانه‌ها نیز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب
• تکرر ادرار
• چرک یا خون در ادرار

علت:

تعدادی از اختلالات می‌تواند منجر به توده کیسه بیضه یا ناهنجاری در کیسه بیضه شود، از جمله:

• سرطان بیضه:

سرطان بیضه یک تومور حاوی بافت غیرطبیعی بیضه است که معمولاً به صورت یک توده غیرحساس در کیسه بیضه احساس می‌شود.

برخی از مردان درد و تورم را تجربه می‌کنند اما بیشتر تومورها علائمی ایجاد نمی‌کنند. در صورت مشاهده هرگونه توده جدید در کیسه بیضه خود به پزشک مراجعه کنید.

• اسپرماتوسل:

همچنین به عنوان کیست اسپرماتیک یا کیست اپیدیدیم شناخته می‌شود. اسپرماتوسل یک کیسه معمولی بدون درد، غیرسرطانی (خوش خیم) پر از مایع در کیسه بیضه و معمولا بالای بیضه است.

• اپیدیدیمیت:

التهاب اپیدیدیم است، ساختار کاما شکل در بالا و پشت بیضه که اسپرم را ذخیره و حمل می‌کند.

اپیدیدیمیت اغلب توسط یک عفونت باکتریایی، از جمله عفونت‌های باکتریایی مقاربتی مانند کلامیدیا ایجاد می‌شود. به ندرت، اپیدیدیمیت در اثر عفونت ویروسی یا جریان غیرطبیعی ادرار به داخل اپیدیدیم ایجاد می‌شود.

• اورکیت:

التهاب بیضه است که معمولاً به دلیل یک عفونت ویروسی، معمولاً اوریون است. هنگامی که اورکیت به دلیل عفونت باکتریایی ایجاد می‌شود، اپیدیدیم نیز ممکن است عفونی شود.

• هیدروسل:

هیدروسل زمانی رخ می‌دهد که مایع اضافی بین لایه‌های کیسه‌ای که هر بیضه را احاطه کرده است، وجود داشته باشد. مقدار کمی مایع در این فضا طبیعی است اما مایع اضافی هیدروسل معمولاً منجر به تورم بدون درد کیسه بیضه می‌شود.

در نوزادان، هیدروسل معمولاً به این دلیل رخ می‌دهد که شکاف بین شکم و کیسه بیضه به خوبی در طول رشد بسته نشده است.

در بزرگسالان، هیدروسل معمولاً به دلیل عدم تعادل در تولید یا جذب مایع، اغلب در نتیجه آسیب یا عفونت در کیسه بیضه رخ می‌دهد.

• هماتوسل:

هماتوسل در جایی اتفاق می‌افتد که خون بین لایه‌های کیسه‌ای که هر بیضه را احاطه کرده است، وجود دارد. آسیب تروماتیک، مانند ضربه مستقیم به بیضه، محتمل‌ترین علت است.

• واریکوسل:

بزرگ شدن وریدهای داخل کیسه بیضه است که خون تخلیه شده از اکسیژن را از هر بیضه و اپیدیدیم حمل می‌کند. واریکوسل در سمت چپ کیسه بیضه به دلیل تفاوت در نحوه گردش خون از هر طرف شایع‌تر است.

واریکوسل ممکن است باعث ناباروری شود.

• فتق اینگوینال:

وضعیتی است که در آن بخشی از روده کوچک از طریق یک سوراخ یا نقطه ضعیف در بافتی که شکم و کشاله ران را جدا می‌کند، فشار آورده و وارد کیسه بیضه می‌شود.

در نوزادان، فتق اینگوینال معمولاً به این دلیل رخ می‌دهد که راه عبور از شکم به کیسه بیضه در طول رشد بسته نشده است.

فتق اینگوینال ممکن است به صورت توده‌ای در کیسه بیضه یا بالاتر در کشاله ران ظاهر شود.

• پیچ خوردگی بیضه:

پیچش طناب اسپرماتیک، دسته‌ای از رگ‌های خونی، اعصاب و لوله‌ای است که منی را از بیضه به آلت تناسلی می‌برد.

این وضعیت دردناک باعث قطع خون در بیضه می‌شود و در صورت عدم درمان به موقع می‌تواند منجر به از دست دادن بیضه شود. بیضه آسیب دیده ممکن است به پهلو، بزرگ شده و بالاتر از حد طبیعی باشد.

عوامل خطرزا:

عواملی که خطر توده کیسه بیضه را افزایش می‌دهند به دلیل علل مختلف ناهنجاری‌های کیسه بیضه متفاوت است. عوامل خطر مهم عبارتند از:

• بیضه نزول نکرده یا جمع شونده:

یک بیضه نزول نکرده در طول رشد جنین یا اوایل دوران نوزادی از شکم خارج نمی‌شود و وارد کیسه بیضه نمی‌شود. یک بیضه جمع شونده به داخل کیسه بیضه فرو می‌رود اما به سمت شکم عقب می‌نشیند. هر یک ممکن است خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهد:

• فتق اینگوینال
• پیچ خوردگی بیضه
• سرطان بیضه

• ناهنجاری‌های موجود در بدو تولد:

ناهنجاری‌های موجود در بیضه‌ها، آلت تناسلی یا کلیه‌ها (مادرزادی) ممکن است خطر توده کیسه بیضه و سرطان بیضه را در آینده افزایش دهد.

• سابقه سرطان بیضه:

اگر در یک بیضه سرطان داشته‌اید، در معرض خطر ابتلا به سرطان در بیضه دیگر هستید. داشتن پدر یا برادری که سرطان بیضه داشته باشد نیز خطر ابتلا را افزایش می‌دهد.

عوارض:

همه توده‌های کیسه بیضه منجر به عوارض طولانی مدت نمی‌شوند. با این حال، هر توده‌ای که بر سلامت یا عملکرد بیضه تأثیر بگذارد، می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

• تاخیر یا رشد ضعیف در دوران بلوغ
• ناباروری

تشخیص:

پزشک برای تشخیص توده کیسه بیضه بر تعدادی از عوامل تکیه خواهد کرد. این‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه فیزیکی:

پزشک کیسه بیضه، محتویات آن و نواحی مجاور کشاله ران را در حالت ایستاده و دراز کشیده، معاینه می‌کند.

• ترانس ایلومینیشن:

تابش نور روشن از طریق کیسه بیضه ممکن است اطلاعاتی در مورد اندازه، مکان و آرایش یک توده کیسه بیضه ارائه دهد.

• سونوگرافی:

با استفاده از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از اندام‌های داخلی، این آزمایش می‌تواند اطلاعات دقیقی در مورد اندازه، مکان و آرایش یک توده کیسه بیضه و همچنین وضعیت بیضه‌ها ارائه دهد. سونوگرافی معمولا برای تشخیص توده کیسه بیضه ضروری است.

• آزمایش ادرار:

آزمایش نمونه ادرار ممکن است عفونت باکتریایی یا ویروسی یا وجود خون یا چرک در ادرار را تشخیص دهد.

• آزمایش خون:

آزمایش نمونه خون ممکن است عفونت باکتریایی یا ویروسی یا افزایش سطح پروتئین‌های خاصی را که با سرطان بیضه مرتبط هستند، شناسایی کند.

• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن:

اگر آزمایشات دیگر نشان دهنده سرطان بیضه باشد، احتمالاً تحت معاینه اشعه ایکس تخصصی (سی تی اسکن) از قفسه سینه، شکم و کشاله ران خود قرار می‌گیرید تا مشخص شود که آیا سرطان به سایر بافت‌ها یا اندام‌ها گسترش یافته است یا خیر.

درمان:

اکثر توده‌های کیسه بیضه نیاز به درمان کم تهاجمی یا بدون درمان دارند اما برخی نیاز به دارو یا اقدامات جدی‌تر دارند.

• عفونت‌ها:

توده‌های کیسه بیضه ناشی از عفونت باکتریایی، همانطور که معمولا در مورد اپیدیدیمیت اتفاق می‌افتد، با آنتی بیوتیک درمان می‌شوند. عفونت‌های ویروسی که باعث اپیدیدیمیت یا اورکیت می‌شوند، معمولاً با استراحت، یخ و داروهای مسکن درمان می‌شوند.

• توده‌های غیر سرطانی (خوش خیم) کیسه بیضه:

توده‌های خوش خیم کیسه بیضه ممکن است بدون درمان رها شوند یا با جراحی برداشته، ترمیم یا تخلیه شوند. این تصمیمات درمانی به عواملی بستگی دارد که آیا به عنوان مثال توده کیسه بیضه:

• باعث ناراحتی یا درد می‌شود
• در ایجاد یا افزایش خطر ناباروری نقش دارد
• آلوده می‌شود

• سرطان بیضه:

یک متخصص در درمان سرطان (انکولوژیست) درمان‌هایی را بر اساس جدا شدن سرطان در بیضه یا گسترش به سایر بافت‌های بدن توصیه می‌کند. سن و سلامت کلی شما نیز عواملی در انتخاب گزینه‌های درمانی برای سرطان بیضه هستند.

• اورککتومی رادیکال اینگوینال: این درمان اولیه برای سرطان بیضه است. یک روش جراحی برای برداشتن بیضه آسیب دیده و طناب اسپرماتیک از طریق یک برش در کشاله ران است. گره‌های لنفاوی شکم شما نیز ممکن است در صورت گسترش سرطان به آن‌ها برداشته شوند.
• شیمی درمانی: این یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی قوی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند.

در برخی موارد ممکن است از پرتودرمانی نیز استفاده شود. این نوع درمان از اشعه ایکس با دوز بالا یا سایر پرتوهای پرانرژی برای کشتن سلول‌های سرطانی که ممکن است پس از برداشتن بیضه آسیب دیده باقی بمانند، استفاده می‌کند.

بیشتر موارد سرطان بیضه قابل درمان هستند اما مراقبت‌های بعدی برای جلوگیری از عود احتمالی ضروری است.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی:

خودآزمایی بیضه ممکن است به شما کمک کند توده کیسه بیضه را زودتر پیدا کنید و به شما این امکان را می‌دهد که مراقبت‌های پزشکی فوری دریافت کنید. اگر این معاینه را به طور منظم انجام دهید، متوجه خواهید شد که «شرایط طبیعی» چه احساسی دارد و برای تشخیص ناهنجاری آمادگی بهتری خواهید داشت. برای انجام خودآزمایی بیضه، مراحل زیر را انجام دهید:

1. ماهی یکبار بیضه‌های خود را معاینه کنید، به خصوص اگر سرطان بیضه داشته‌اید یا سابقه خانوادگی سرطان بیضه دارید.
2. معاینه را بعد از حمام یا دوش آب گرم انجام دهید. گرمای آب باعث شل شدن کیسه بیضه می‌شود و بررسی آن را برای شما آسان‌تر می‌کند.
3. جلوی آینه بایستید. به دنبال تورم روی پوست کیسه بیضه باشید.
4. کیسه بیضه خود را در یک دست نگهدارید تا ببینید آیا با حالت عادی تفاوت دارد یا خیر.
5. یک بیضه را با هر دو دست معاینه کنید. انگشت اشاره و وسط را زیر بیضه قرار داده و شست خود را در بالای آن قرار دهید.
6. به آرامی بیضه را بین شست و انگشتان بچرخانید تا توده‌ها را احساس کنید. بیضه‌ها معمولا صاف، بیضی شکل و تا حدودی سفت هستند. همچنین طبیعی است که یک بیضه کمی بزرگ‌تر از دیگری باشد.
7. ساختار نرم و کاما شکلی که در بالا و پشت بیضه (اپیدیدیم) قرار دارد را برای بررسی وجود تورم دنبال کنید.

اگر توده یا ناهنجاری دیگری پیدا کردید، در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید.