انواع تومورهای خوش خیم و بدخیم کلیه

تومورها توده‌های سلولی تجمع‌یافته‌ای هستند که ممکن است در هر بخشی از بدن بروز کنند. تومورها در اثر نقص در تقسیم سلولی ایجاد می‌شوند. در اثر این نقص‌ها رشد سلولی از کنترل خارج شده و سلول‌ها بصورت غیرقابل کنترلی تقسیم می‌شوند و توده‌های سلولی یا تومورها را ایجاد می‌کنند. تومورها خود می‌توانند خوش‌خیم یا بدخیم باشند. تومورهای خوش‌خیم پس از ایجاد در یک بافت، به سایر بافت‌ها منتقل نمی‌شوند و تنها بافتی را که در آن ایجاد شده‌اند درگیر می‌کنند. این نوع تومورها، تومورهای غیرسرطانی هستند. در مقابل، تومورهای بدخیم پس از ایجاد در یک بافت، از طریق جریان خون به سایر بافت‌ها نیز منتقل می‌شوند که به این انتقال متاستاز گویند. این نوع تومورها تومورهای سرطانی نامیده می‎‌شوند و فرد در این حالت دچار سرطان شده‌است. سلول‌های تومورهای بدخیم تلاش می‌کنند تا به تدریج تمام بافت‌های بدن را درگیر کنند و سرطان را در سراسر بدن گسترش دهند.

انواع تومورهای خوش‌خیم و بدخیم کلیه

سرطان کلیه جزو ۱۰ نوع شایع سرطان است. از هر ۴ نفری که دارای تومور در کلیه است ۳ نفر تومور بدخیم و یک نفر تومور خوش‌خیم دارند. معمولا توده‌های کوچک‌تر خوش‌خیم هستند و تومورهای بزرگتر با احتمال بیشتری بدخیم هستند. برخی تومورها سرعت رشد پایین و برخی نیز سرعت رشد بالایی دارند. اصلی‌ترین انواع تومورهای کلیه شامل موارد زیر هستند:

• کارسینومای سلول‌های کلیه (Renal cell carcinomas or RCC): این نوع از تومورها شایع‌ترین تومورهای بدخیم (سرطانی) به شمار می‌آیند. این تومورها در محلی از کلیه ایجاد می‌شوند که هسته‌ی فعالیت کلیه به شمار می‌آید و وظیفه‌ی فیلتراسیون خون را بر عهده دارد.
• تومور ویلمز (Wilms tumors): این نوع تومورهای بدخیم عامل سرطان کلیه در کودکان بوده و معمولا در سنینن ۳ تا ۴ سالگی شایع هستند. معمولا این تومورها فقط یکی از کلیه‌ها را درگیر می‌کنند و بیش از ۹۰ درصد سرطان کلیه‌ی کودکان از این نوع هستند.
• تومورهای خوش‌خیم کلیه: این دسته خود چندین نوع تومور را شامل می‌شود که پس از ایجاد در کلیه در همانجا باقی می‌مانند. این تومورها اگرچه ممکن است در برخی موارد اندازه‌ی بزرگی نیز داشته‌باشند اما معمولا این اندازه‌ی بزرگ موجب متاستاز آنها نمی‌شود بنابراین این نوع تومورها موجب ایجاد سرطان نمی‌شوند. از جمله‌ی تومورهای خوش‌خیم کلیه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. آدنومای کلیوی (Renal adenoma)
2. آنکوسایتومای کلیوی (Renal oncocytoma)
3. آنژیومیولوپیا (Angiomyolipoma)
4. فیبروما (Fibroma)
5. لیپوما (Lipoma)

تومورهای کلیوی چگونه تشخیص داده‌می‌شوند؟

تقریبا نصف تومورهای کلیوی بصورت اتفاقی و هنگام معاینه‌ی عمومی برای مشکلی غیرمرتبط با کلیه کشف می‌شوند! با این حال اگر پزشک احتمال دهد که مشکل مربوط به کلیه است و احتمال ایجاد تومور وجود داشته‌‍باشد ممکن است روش‌های تشخیصی زیر را به کار ببرد:

• آزمون فیزیکی و بررسی سابقه‌ی بیماری
• بررسی پنل کامل یا پایه‌ای متابولیکی (CMP) برای آگاهی از وضعیت عملکردی اعضای مختلف بدن
• آزمایش شمارش کامل سلول خونی (CBC)
• آزمایش ادرار برای بررسی وجود عفونت، خون یا پروتئین در خون
• بررسی سطح کراتینین سرم یا سایر آزمایشاتی که می‌توانند در مورد عملکرد کلیه و دفع مناسب مواد زائد اطلاعات فراهم کنند.
• تصویربرداری اولتراسوند (فراصوتی) از کلیه‌ها
• تصویربرداری سی‌تی اسکن (CT scan) یا ام‌ آر آی (MRI) که برای تشخیص و تعیین مرحله‌ی پیشرفت تومورها به کار می‌روند.
• اسکن استخوان و تصویر اشعه ایکس از قفسه سینه برای بررسی احتمال گسترش تومورها به سایر بافت‌ها
• برش بخشی از بافت کلیه (بیوپسی) برای تعیین نوع تومور

تومورهای خوش‌خیم و بدخیم کلیه چگونه درمان می‌شوند؟

درمان تومورهای خوش‌خیم و بدخیم علاوه بر نوع تومور، به اندازه و شدت گسترش آن نیز وابسته است. اصلی‌ترین روش‌های درمان تومور کلیه شامل موارد زیر هستند:

1. جراحی: این روش درمانی برای برش بخشی از کلیه‌ی حاوی تومور یا برداشتن کل آن انجام می‌شود. این روش اصلی‌ترین روش درمانی در مورد بسیاری از تومورهاست.
2. تخریب سلول‌های تومور با استفاده از انجماد یا گرما در محل: در این روش با استفاده از تجهیزات مخصوصی سلول‌های توموری منجمد یا گرم می‌شوند و از بین می‌روند.
3. روش درمانی هدفمند یا بیولوژیکی یا شیمی‌درمانی: در این روش از داروهای خاصی استفاده می‌شود که موجب توقف رشد تومور یا توقف انتشار آنها می‌شوند.
4. آمبولیزاسیون: در این روش شریانی که تومور کلیوی را تغذیه می‌کند مسدود می‌شود بنابراین سلول‌های تومور به تدریج از بین می‌روند.
5. رادیوتراپی یا پرتودرمانی: در این روش از امواج پر انرژی استفاده می‌گردد تا سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهند.

تومورهایی که به سایر بافت‌ها گسترش نیافته‌اند معمولا با جراحی و برش بخش آسیب‌دیده‌ی کلیه درمان می‌شوند. پرتودرمانی یا فریزکردن نیز ممکن است در چنین شرایطی به کار برده‌شوند.در صورتی که سرطان پیشرفت کرده‌باشد و در بخش‌های مختلف بدن گسترش یافته‌باشد معمولا به طور کامل و در زمان کوتاه قابل درمان نیستند. با این حال روش‌های موجود می‌توانند سرعت رشد و پیشرفت سرطان را کاهش دهند. در عین حال که سرعت پیشرفت سرطان کاهش می‌یابد می‌توان از سایر روش‌ها نیز برای درمان علائم بیماری استفاده کرد.در نهایت باید توجه داشت که روش‌های درمانی در زمینه‌های درمان تومورهای مختلف همواره در حال پیشرفت هستند. همین مسئله امید و چشم‌انداز مناسبی از آینده‌ی درمان انواع سرطان کلیه ایجاد کرده‌است.